Dominikana MA WSZYSTKO!

"República Dominicana lo tiene todo/ has it all" to slogan używany zawsze w promocji organizowanej przez dominikańskie Ministerstwo Turystyki. Sprawdźmy więc czy to prawda, że Dominikana ma WSZYSTKO!

Na początek garść informacji na temat geografii i klimatu Dominikany. 

Wyspa, którą w 2/3 zajmuje Dominikana, wchodzi w skład Wielkich Antyli. Ma ona pochodzenie tektoniczne (leży na styku Płyty Karaibskiej i Płyty Północnoamerykańskiej) i jest drugą (zaraz po Kubie) największą wyspą w rejonie Karaibów. Leży tuż poniżej Zwrotnika Raka. Od północy obmywają ją wody Atlantyku, a od południa – Morza Karaibskiego. Powierzchnia – 48 734 km² , a na niej najniższy (Lago Enriquillo 46 m p.p.m) oraz najwyższy (Pico Duarte 3048 m n.p.m) punkt Karaibów. Pomimo tego, że Dominikana jest zaliczana do krajów o klimacie podrównikowym, znaczne zróżnicowanie wysokości i ukształtowania terenu jest źródłem rozmaitości krajobrazowej.  Podstawowe ukształtowanie terenu dzieli się na teren górzysty, w tym 3 kordyliery: Kordyliera Środkowa z największym szczytem Pico Duarte, Kordyliera Północna oraz Kordyliera Południowa z łańcuchami górskimi Sierra de Neiba, Sierra Martin Garcia i Sierra de Bahoruco, oraz na rozległą równinę (Llano Costero del Caribe) zajmującą południowo-wschodnią część kraju. Najdłuższe rzeki to: Yaque del Norte (296 km), Yuna, Yaque del Sur, Ozama (148 km). Największe jezioro, będące równocześnie największym jeziorem Karaibów, to Lago Enriquillo (265 km2). Do Dominikany przynależy 5 wysp: Saona, Catalina, Catalinita, Alto Velo i Beata. Ok. 20% terytorium kraju to tereny chronione, w które skład wchodzą pomniki przyrody, rezerwaty i parki narodowe (niektóre z ich to: Los Haitises, Jaragua, Catubanama/ del Este, Cueva de las Maravillas). Dominikańskie wybrzeże ma długość 1,575 km.

SUR - Południe (Valesia, El Valle, Enriquillo)

To najgorętszy i najsuchszy region Dominikany (szczególnie prowincje Pedernales, Independencia, Bahoruco, Elias Piña). Całymi miesiącami potrafi nie padać tutaj przy temperaturach przekraczających 38 stopni. Jedynie wilgotne lasy Barahony i Dolina San Juan wciśnięta pomiędzy Kordylierę Środkową, a pasmo górskie Sierra de Neiba są regularnie nawadniane. W kotlinie Hoya de Enriquillo mieści się największe jezioro Karaibów, będące również najniższym punktem Antyli (46 m p.p. m), czyli Jezioro Enriquillo – niezwykle zasolone (kiedyś było połączone z morzem). Ogromne jezioro raz po raz powiększa się wchłaniając okoliczną roślinność oraz wsie i pomniejsza pozostawiając połacie martwej flory. Okolice jeziora są błotnisto-stepowe. Z jednej strony namorzyny i mokradła, w których żyją krokodyle i legwany, z drugiej zaś wysuszone od słońca, surowe tereny z kolczastą roślinnością, w szczególności kaktusami, które osiedliły gady i wiele gatunków ptaków.  W masywie Sierra de Bahoruco wydobywany jest dominikański kamień narodowy – larimar. Mieści się tutaj również ogromna Laguna de Oviedo, największe skupowisko flamingów. W tutejszych jaskiniach można napotkać petroglify prekolumbijskiego plemienia Taino. Perełką Pedernales graniczącego z Haiti jest bez wątpienia Zatoka Orłów (Bahia de las Aguilas) ze zdumiewającą dziką plażą o niezwykle krystalicznej wodzie. Leżąca w pobliżu Pedernales Isla Beata to kraina najmniejszej na świecie jaszczurki. Prowincja Peravia (szczególnie miasto Bani) słynna jest z produkcji najlepszego mango (jest małe, ale bardzo słodkie) i posiada jedyną w Dominikanie pustynie zwaną „Dunas de Bani”.

ESTE/ORIENTAL – Wschód (Yuma, Higuamo, Ozama)

Jest to najmniej górzysta część kraju, a to za sprawą równiny, która ciągnie się od Santo Domingo po najdalej oddalony punkt wyspy – Cabo Engaño. Jedynie na północy mieści się niskie pasmo Kordyliery Wschodniej. Jest to również najdynamiczniej rozwijający się region turystyczny, z głównymi punktami: Punta Cana/Bávaro (Wybrzeże Kokosowe) oraz Bayahibe/Dominicus – to tam mieści się najwięcej sieci hotelowych oferujących w większości pakiet all inclusive – oraz luksusowym kompleksem Casa de Campo, który na wypoczynek wybierają gwiazdy jak Shakira czy Beyonce. Tutejsze plaże znane są z białego piasku i kołyszących się nad nim palm. Równinne tereny sprzyjają uprawie trzciny cukrowej, która była niegdyś podstawą dominikańskiej gospodarki. San Pedro de Macorís to matka wszystkich największych gwiazd bejsbola, ale znana jest również z dużej ilości skalnych rysunków wykonanych przez plemię Taino (Cueva de las Maravillas). Największą atrakcją regionu jest wycieczka do Wyspy Saony, która znajduje się na terenie Parku Narodowego del Este, aby podziwiać tam nie tylko rajskie widoki jak z pocztówki, ale również rozgwiazdy, żółwie i flamingi oraz jedyną na tym obszarze rybacką wioskę Mano Juan. Nurków przyciąga natomiast sąsiednia, mniejsza wyspa – Catalina. To tam obserwować można podwodne cudowności rafy koralowej. W regionie Wschodnim mieści się także stolica kraju – Santo Domingo de Guzmán, ogromna metropolia, którą zamieszkuje prawie 3 miliony mieszkańców oraz znajdujące się nieopodal dominikańskie królestwo wodospadów i rzek - Monte Plata.

EL CIBAO/ NORTE – Północ (Cibao Norte, Cibao Sur, Cibao Noroeste, Cibao Nordeste)

Granicę między regionem Este a Cibao Nordeste dominuje krajobraz krasowy, w których podziwiać można przeróżne formy, np. mogoty, czyli stożkowe, wapienne wzniesienia, jaskinie i groty, które kryją w sobie petroglify jak w Parku Narodowym Los Haitises. Nieopodal mieści się Zatoka Samaná, której ciepłe wody zapraszają do siebie wieloryby/ humbaki, które wybierają to miejsce na swoje gody. Kolejną z atrakcji w zatoce jest Cayo Levantado – malutka wysepka o plaży jak z pocztówki. Sam Półwysep Samaná posiada ogrom perełek. Nie jest typowo turystycznym miejscem, posiada na ten moment niewiele dużych kompleksów hotelowych, dominują tutaj raczej małe hoteliki, pensjonaty oraz wille z basenem do wynajęcia. Przytulne, małe wsie tworzą kameralny klimat, a wszechobecność palm kokosowych robi wrażenie. Plaże nie są tak obłożone jak te w Punta Cana czy Bayahibe, na wielu z nich praktycznie nie ma turystów. Cały region Cibao obfituje w przepiękne kaskady, jedna z nich, mieści się właśnie na półwyspie, czyli Salto el Limón, do której większość dociera konno. Warto wspomnieć o innych pokaźnych wodospadach jak Salto Aguas Blancas w Constanza czy Salto Jimenoa w Jarabacoa. Dalej na zachód znajduje się długie Wybrzeże Bursztynowe, od którego zaczął się „boom na Dominikanę”. Pierwszą plażą turystyczną była tutaj Playa Dorada, która do dziś przyciąga wielu turystów szczególnie z USA i Kanady. Puerto Plata, stolica Cibao Norte, ma wiele do zaoferowania: historyczne centrum z charakterystycznymi budynkami wiktoriańskimi oraz Twierdzą Świętego Filipa, możliwość wjazdu kolejką na górę Loma Isabel de Torres, z którego rozciąga się przepiękny widok na niemal całe wybrzeże oraz muzeum bursztynu, który wydobywany jest w pobliskiej Kordylierze Północnej.  Rio San Juan znane jest z dwóch pięknych lagun: Laguna Gri Gri, gdzie podziwiać można lasy namorzynowe oraz Laguna Dudu, która jest częścią wielkiego kompleksu ekoturystycznego. Miasto Cabarete natomiast, dzięki sprzyjającym warunkom (wysokie fale), zyskało sławę jako stolica ekstremalnych sportów wodnych. 1,5h od Puerto Plata mieszczą się pozostałości pierwszej osady europejskiej na kontynencie amerykańskim – La Isabela. Między Kordylierą Północną a Środową mieści się dolina Cibao, to tutaj są idealne warunki do upraw tytoniu, kawy i kakao oraz ryżu. Na wilgotnych wzgórzach o rześkim klimacie umiejscowionych w mieście Constanza uprawia się ponadto dużo warzyw i owoców jak truskawki czy jabłka – tak rzadkie w tej części świata. Region (np. Jarabacoa) kojarzony jest również z dużą ilością rzek, które wykorzystywane są do spływów kajakowych, raftingu lub orzeźwiającej kąpieli. Kordyliera Środkowa natomiast nazywana jest dominikańskimi Alpami i to tutaj wędrowcy mogą wyjść na największy na Karaibach szczyt Pico Duarte. Największymi miastami Cibao jest Santiago (drugie co do znaczenia i wielkości miasto Dominikany) oraz La Vega, gdzie obchodzi się najsłynniejszy karnawał na Dominikanie.